الگوی حکمرانی خوب را فرایند تدوین و اجرای سیاستگذاری در حوزههای مختلف با مشارکت دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی تعریف میکنند به گونهای که ضمن برآوردن نیازهای اساسی جامعه، به تحقق عدالت و امنیت و توسعه پایدار منابع انسانی و محیط زیست منجر گردد. این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی ضمن واکاوی الگوی حکمرانی خوب مبتنی بر شاخصهای بانک جهانی و نقد آن، به دنبال این پرسش اصلی است که شاخصهای حکمرانی اسلامی و جهادی بر اساس نهجالبلاغه و اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران چگونه است؟ یافتههای تحقیق نشان میدهد الگوی حکمرانی خوب مبتنی بر اصول لیبرال و برخاسته از جوامع توسعهیافته و بیانگر گرایش سیاسی یا ایدئولوژیکی خاصی است که بکارگیری آن در جوامع دیگر به شکل برونزا و تحمیلی و بدون توجه به ساختارهای اجتماعی، نظام اقتصادی، ارزشها و فرهنگ بومی مطلوب نخواهد بود. حکمرانی اسلامی، شیوه حکومتی مبتنی بر مردمسالاری دینی است و آنچه امروز موجب تفاوت و امتیاز جمهوری اسلامی ایران از دیگر کشورهای جهان شده، تلاش این نظام برای تحقق اسلام ناب در ساحتهای مختلف حیات فردی و اجتماعی و حرکت بر مدار اسلام است. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران سبک جدیدی از حکومت و حکمرانی در چارچوب قوانین الهی و اسلامی ارائه نموده که در اهداف، سیاستها و شاخصهای حکمرانی نظام شامل؛ پاسخگویی و حق انتخاب و اظهارنظر برای مردم، حاکمیت قانون، کیفیت قوانین و مقررات، کارایی و اثربخشی، مبارزه با فساد و ثبات سیاسی و فقدان خشونت نمایان و حاکم است.