ناشر: انجمن علمی انقلاب اسلامی ایرانفصلنامه علمی پژوهشهای انقلاب اسلامی2322-25735320160922مدیریت بحران جمهوری اسلامی ایران در بحران سوریه72662913FAمحمدحسن حبیبیانJournal Article19700101جمهوری اسلامی ایران در سال های اخیر به عنوان یک قدرت منطقه ای و نیز متحد راهبردی حکومت سوریه، بر اساس قراردادهای امنیتی منعقده شده میان دو کشور مساعی خود را جهت حل و فصل این بحران از رهگذر انجام گفتگوهای سیاسی و دیپلماتیک میان طرفین درگیر مبذول داشته است. ازآنجاکه تاکنون اهتمامی نسبت به فهم و بررسی علمی فنون به کار گرفته شده توسط جمهوری اسلامی ایران به منظور مدیریت بحران ها صورت نگرفته است، این پژوهش تلاش می کند تا با نگاهی نظام مند به تحولات سوریه و نقش آفرینی ایران در این بحران، نسبت به شناسایی الگوی مدیریت بحران جمهوری اسلامی ایران مبادرت کند. در این راستا این پرسش مطرح شده است که چرا جمهوری اسلامی ایران به بحران سوریه ورود کرده و در راستای مدیریت بحران در این کشور چه اقداماتی را در دستور کار قرار داده است؟ پاسخ احتمالی آن است که جمهوری اسلامی ایران، سوریه را به عنوان متحد راهبردی خود تلقی می کند و سعی کرده است تا ضمن ارائه کمک های مستشاری به دولت این کشور، ممانعت از تجزیه آن و نیز توسعه بحران در منطقه، انجام اقدامات لازم جهت حل و فصل سیاسی بحران را در دستور کار قرار دهد. یافته ها نشان می دهند که ایران مجموعه از ابزارها ازجمله مشارکت و ایفاء نقش محوری در نشست های دیپلماتیک، ارائه کمک های مستشاری نظامی و امنیتی، عدم اجرای تحریم های اقتصادی اعمال شده علیه سوریه و نیز ارائه معاضدت اقتصادی به این کشور و نهایتاً بهره گیری از توانایی رسانه ای جهت بیان واقعیات بحران مزبور در عرصه بین المللی را جهت مدیریت بحران در سوریه به کار گرفته است.این پژوهش به روش توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و الکترونیکی انجام شده است.
ناشر: انجمن علمی انقلاب اسلامی ایرانفصلنامه علمی پژوهشهای انقلاب اسلامی2322-25735320160922بررسی تطبیقی مبانی حکومت در الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت و مدل لیبرال دموکراسی275362911FAیونس خداپرستعلیرضا گلشنیاحمد آذینJournal Article19700101هدف اصلی در این نوشتار، بررسی تطبیقی مبانی حکومت در دو الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت و لیبرال دموکراسی در قالب نقاط اشتراک و افتراق آنهاست. بنابراین روش پژوهش، روش مقایسه ای است. مراد از مبانی حکومت، در واقع مبانی تصوری و تصدیقی آن می باشد. با توجه به اسلامی بودن الگو، بخشی از این مبانی به صورت نقلی و با استناد به منابع و متون اسلامی خواهد بود. در عین حال صبغه ی فلسفی و علمی بحث اقتضا می کند که بخشی از مبانی نیز با روش های عقلی و تجربی بررسی گردد. با توجه به فرضیه پژوهش، نتایج تحقیق حاکی از این است که مبانی تصوری و تصدیقی حکومت در این دو الگو، جز در پاره ای از موارد شکلی، متفاوت و متباین است. بدین معنی که دو الگوی مورد بحث، به لحاظ تصوری، تلقی و تعریف متفاوتی از ماهیت حکومت داشته و به لحاظ تصدیقی نیز، در زمینه های هستی شناختی، انسان شناختی، معرفت شناختی، روش شناختی و جامعه شناختی، با هم تفاوت های اساسی دارند.
ناشر: انجمن علمی انقلاب اسلامی ایرانفصلنامه علمی پژوهشهای انقلاب اسلامی2322-25735320160922تحلیل گفتمان جریان اصول گرایی در مواجهه با سنت و تجدد با تکیه بر آراء و اندیشه های آیت الله مصباح یزدی558162912FAمحمدباقر خرمشادJournal Article19700101ناشر: انجمن علمی انقلاب اسلامی ایرانفصلنامه علمی پژوهشهای انقلاب اسلامی2322-25735320160922الگوی انقلاب متعالی در آموزه های قرآنی8310462914FAJournal Article19700101ناشر: انجمن علمی انقلاب اسلامی ایرانفصلنامه علمی پژوهشهای انقلاب اسلامی2322-25735320160922تئوری نقش و تحلیل پارادوکس های رفتار سیاسی عالمان دینی ایران معاصر10512362905FAمرتضی شیرودیJournal Article19700101تحلیل پارادوکس های رفتار سیاسی نخبگان فکری، کارگزاران حکومتی و اندیشمندان سیاسی، مشتاقان بسیار در عالم دور و نزدیک سیاست داشته (تاریخچه موضوع) اما تاکنون هیچ تحلیلی، کام تشنه همه پویندگان و جویندگان سیاسی را در درک رفتار سیاسی سیراب نکرده است (تبیین مسئله) و البته پاسخی در چارچوب تئوری نقش در تبیین تضادهای رفتار سیاسی عالمان دینی معاصر با تأکید بر سیدجمال الدین اسدآبادی، آیت الله محمدحسین نائینی غروی و روح الله الموسوی خمینی (امام خمینی) صورت نگرفته است (پیشینه تحقیق) از این رو، همچنان با این سئوال اساسی مواجه ایم که: علت رفتارهای سیاسی متمایز و متضاد سه عالم دینی معاصر مورد اشاره چیست؟ (سئوال) گمان این مقاله آن است که دگرگونی ها و اختلاف های رفتار سیاسی این سه را می توان با تئوری نقش تحلیل کرد. (فرضیه) مقصود مقاله، دست یافتن به دلایل جدید در بروز واکنش های متفاوت سیاسی آن سه از دریچه تازه است. (هدف) دسترسی به این هدف، از طریق بخش منتخب تئوری نقش دنبال می شود. (روش) اثبات توانایی تئوری نقش در تحلیل رفتار سیاسی اندیشمندان مسلمان، نشان دادن نقش زمان، مکان و نظایر آن در شکل گیری در برخوردهای سیاسی و ... از نتایج مقاله است. (یافته ها)
ناشر: انجمن علمی انقلاب اسلامی ایرانفصلنامه علمی پژوهشهای انقلاب اسلامی2322-25735320160922بررسی نقش و جایگاه طبقه متوسط ایران در انقلاب اسلامی از منظر جامعه شناسی تاریخی12514762906FAهادی طلوعیمحمدجعفر جوادی ارجمندمحمد باویرJournal Article19700101طبقه متوسط جدید روایت پرفرازونشیبی در تاریخ ایران داشته است. این طبقه از دوره معاصر و در قالب روشنفکران و تحصیلکردگان به مشارکت در جنبش مشروطه پرداخته است. جنبش ملی کردن صنعت نفت عرصه دیگری برای نقش آفرینی این طبقه در مبارزات اجتماعی ایرانیان بوده است. در این دو نهضت آزادی خواهانه، طبقه متوسط جدید نقش پیشرو و اصلی را داشته است، اما این هدایتگری در انقلاب اسلامی به حاشیه رانده شد و این طبقه نظاره گر قدرت آفرینی طبقه متوسط سنتی و روحانیت گشت. درحالی که در جوامع غربی طبقه متوسط موتور محرک تغییرات و فرایندهای مدرن بوده است. در ایران اما طبقات دیگری هم انحصار این طبقه را در رهبری جنبش ها به چالش طلبیده اند. هدف اصلی این تحقیق بررسی علل ناکامی طبقه متوسط در رهبری انقلاب اسلامی است. بدین منظور ابتدا به مطالعه شکل گیری و تحولات کیفی این طبقه در تاریخ معاصر می پردازیم و سپس نقش دیگر اقشار اجتماعی را در مبارزات پیشرو و ضداستبدادی مردم ایران از نظر می گذرانیم. فرضیه اولیه نیز این است که به دلیل اجرای سیاست های مدرنیستی در دوره پهلوی، طبقه متوسط نسبت بدان علاقمندی نشان می داد و توان رهایی و نقش آفرینی در قالب گفتمان مخالف رژیم را نداشت. بدین ترتیب انقلاب اسلامی را عرصه ایفای نقش سازنده دیگر طبقات نمود.
ناشر: انجمن علمی انقلاب اسلامی ایرانفصلنامه علمی پژوهشهای انقلاب اسلامی2322-25735320160922بررسی سوء استفاده نظام سلطه از دانش روان شناسی در مدیریت جنگ نرم علیه انقلاب اسلامی14916662907FAمحمد کاویانیسیدحسین علیانسبJournal Article19700101ناشر: انجمن علمی انقلاب اسلامی ایرانفصلنامه علمی پژوهشهای انقلاب اسلامی2322-25735320160922انقلاب اسلامی ایران و رویارویی غرب با جنبش های اسلامی16719262908FAسیروس فیضیJournal Article19700101جنبش های اسلامی در دوران اخیر به ویژه پس از سپتامبر 2001، با به خطر افتادن موقعیت غرب در جهان اسلام و نیز لرزان شدن حکومت های وابسته به آن، فرصت های بسیار خوبی برای به دست گرفتن قدرت سیاسی و حتی متحول نمودن اوضاع منطقه به دست آوردند. از تحولات افغانستان و فلسطین گرفته تا رویدادهای بیداری اسلامی در مصر، تونس، و …، همه فرصت هایی از این دست بود که پیش روی جنبش های اسلامی گشوده شدند. اما با این وصف، در سال 2013 موج بیداری اسلامی فرو نشست و فرصت ها یکی پس از دیگری از کف رفتند، نیروهای وابسته به غرب دوباره برگشتند و این جنبش ها ناکامی های مهمی تجربه کردند که از آن میان می توان به ناکامی اسلام گرایان مصری، افغانی، فلسطینی و … اشاره کرد. این جنبش ها یا گروه های سیاسی همسو با آنها در جاهای دیگر مانند عراق، سوریه، ترکیه، الجزایر، مراکش و …. نیز موقعیت های برترشان به خطر افتاد و بیم هایی از فروافتادن دارند. در بررسی حاضر، مسأله این است که چرا اسلام گرایان با وجود چنان فرصت های مهمی دچار ناکامی شدند. مقاله از طریق شناسایی شیوه نوین مبارزه غرب با جنبش های اسلامی نتیجه می گیرد که سرسپاری این جنبش ها به فرایندهای سیاسی غربی، فرصت مصادره مشروعیت و نهایتاً سرکوب شان را فراهم کرده است.
ناشر: انجمن علمی انقلاب اسلامی ایرانفصلنامه علمی پژوهشهای انقلاب اسلامی2322-25735320160922رشد و توسعه آموزش عالی و تأثیر آن بر دگرگونی ساخت سیاسی و اجتماعی ایران بعد از انقلاب اسلامی19321362909FAدکتر مسعود مطلبیJournal Article19700101ناشر: انجمن علمی انقلاب اسلامی ایرانفصلنامه علمی پژوهشهای انقلاب اسلامی2322-25735320160922نقش و کارکردهای مجالس عزاداری حسینی در جامعه پذیری سیاسی با تاکید بر دیدگاه امام خمینی21523962910FAمهدی نادریعصمت احمدیJournal Article19700101در فرآیند جامعه پذیری سیاسی، افراد نسبت به وظایف، حقوق و نقش های سیاسی خویش در جامعه آگاه می شوند. در جوامع شیعی، دین و نهادهای دینی (هیئت های مذهبی، مناسک و مراسم عزاداری عاشورا) نسبت به سایر عوامل، نقش فعال تر و موثرتری در فرآیند جامعه پذیری سیاسی برعهده دارند. امام خمینی با نوع نگاه و برداشت متفاوت خود از نهضت عاشورا، به خوبی ارزش ها و هنجارهای عاشورایی را در جامعه ایران نهادینه کرد و توانست با جامعه پذیری سیاسی برآمده از فرهنگ عاشورایی، انقلاب اسلامی مردم علیه ظلم و استبداد پهلوی را به فرجام رساند. نظر به تجربه موفق قیام ملت ایران به رهبری امام خمینی و اهمیت ابزار، سازه و محتوا در روند جامعه پذیری ِسیاسی در جوامع شیعه، این پژوهش با رویکرد کیفی و روش تحلیل اسنادی درصدد پاسخ به این سوال اصلی است: «بر اساس دیدگاه امام خمینی، نقش و کارکرد مجالس عزاداری در فرآیند جامعه پذیری سیاسی ِجوامع شیعی چیست ؟». یافته های تحقیق مبین آن است که مجالس عزاداری مذهبی در جوامع شیعی با کارکرد هویتی (حفظ مکتب اسلام و حفظ کیان ملت)، کارکرد سیاسی (در امر نهادینه کردن هنجارهای سیاسی، وحدت بخشی، ثبات قدرت سیاسی، قدرت سازماندهی)، کارکرد تربیتی (در امر بصیرت افزایی، آگاهی بخشی، رشد سیاسی، صبر و استقامت) و کارکرد فرهنگ سیاسی (در امر شهادت طلبی، ایثار و فداکاری، ولایتمداری، حق طلبی، ظلم ستیزی) در جامعه پذیری سیاسی افراد ایفای نقش می نمایند.