دیپلماسی ایدئولوژیک، تعامل یا تقابل با منافع ملی جمهوری اسلامی ایران، با تأکید بر اندیشه مقام معظم رهبری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، عضو هیئت علمی دانشگاه آیت الله بروجردی(ره)، بروجرد، ایران

2 مربی، عضو هیئت علمی دانشگاه آیت الله بروجردی(ره)، بروجرد، ایران

چکیده

اخیرا مقام معظم رهبری در جمع اخیر وزیر امور خارجه و سفرای ایران درخارج کشورکلیدواژه «دیپلماسی ایدئولوژیک» مطرح کردند، گرچه دیپلماسی ایدئولوژیک سابقه ای طولانی دارد وکشورها ازاین دیپلماسی استفاده می کنند اما دیپلماسی ایدئولوژیکی که مقام معظم رهبری مطرح کردندتلفیقی از سیاست آمیخته با آموزه‌های وحیانی است که برای نیل به اهداف نظام در همه ابعاد آن طراحی‌شده است. خاستگاه این بیان معظم له که «برخی به‌غلط، سخن از لزوم جدایی دیپلماسی از ایدئولوژی به میان می‌آوردند، در حالی‌که دیپلماسی ایدئولوژیک هیچ اشکالی ندارد و القاء تقابل میان ایدئولوژی و منافع ملی، صحیح و منطقی نیست؛ هدف از تشکیل جمهوری اسلامی حفظ منافع ملی، استقلال، آزادی، عدالت اجتماعی، قدرت و امنیت ملی‌ است و ایدئولوژی به دنبال تأمین و حفظ منافع ملی است و هویت ملت محسوب است»، از نص صریح قرآن کریم استنتاج شده و به آیه نفی سبیل «وَ لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرِینَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلا» (سوره نساء – آیه 141) مبنی بر نفی هرگونه سلطه کافران بر مسلمانان مستظهر است. درواقع این دیپلماسی براساس یک عقلانیتی هم مطرح شده است. لذا این تحقیق به این سئوال حواب می دهدکه آیا بین دیپلماسی ایدئولوژیک ومنافع ملی تعامل یا تقابل وجودارد؟که نگارنده معتقداست براساس اهداف واصول سیاست خارجی وبراساس چهارنوع عقلانیت ابزاری، اخلاقی، ارتباطی وانتقادی دیپلماسی ایدئولوژی منافع ملی جمهوری اسلامی ایران را تضمین می کندودرجهت ارتقا آن می باشد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Ideological Diplomac is in Interact with the National Interests of the Islamic Republic of Iran or in Conflict with It with Emphasizing on the Supreme Leader's Thought

نویسندگان [English]

  • RASHID REKABIAN 1
  • SIROS GHNDAN 2
1 PROFOSOR
2 PROFOSOR
چکیده [English]

Recently, the supreme leadership in the recent meeting with the Iranian Foreign Minister and Iranian ambassadors has put forward the keyword "ideological diplomacy". Although ideological diplomacy has a long history and countries have used this diplomacy, but the Supreme Leader’s ideological diplomacy is a mix of policy with revelational teachings designed to achieve the goals of the system in all its dimensions. The origin of this supreme statement that "some have argued in favor of the separation of diplomacy from ideology, while ideological diplomacy has no problem, and the induction of being conflict between ideology and national interest is not a reasonable propose; the Islamic Republic’s goal is to protect of national interests, independence, freedom, social justice, power and national security, and ideology seeks to safeguard national interests and constitute the identity of the nation, ”is deduced from the explicit text of the Holy Qur'an “and never will Allah give the disbelievers over the believers a way [to overcome them” (Nisa'a - 141) denies any infidel domination on Muslims. In fact, this diplomacy is also based on some rationality.
So, this research begs the question of whether there is an interaction or contrast between ideological diplomacy and national interests? According to the author, based on the goals and principles of foreign policy and also, based on the four types of rationality: instrumental, ethical, communicative and critical, the ideological diplomacy guaranty and promote the national interests of the Islamic Republic of Iran.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Diplomacy
  • Ideological Diplomacy
  • Rationality
  • Supreme Leader
  • National Interest
  1. آلیسون، گراهام (1364)، شیوه های تصمیم گیری درسیاست خارجی، ترجمه منوچهرشجاعی، نشرعلمی فرهنگی
  2. ایزدی، بیژن (1371)، سیاست خارجی ج. ا. ا.، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
  3. بیانات رهبرمعظم انقلاب دردیدار بازائران حرم امام رضا ع 1-1-1397
  4. بیانات رهبرمعظم انقلاب دردیدار باکارگزاران نظام20-6-1388
  5. بیانات رهبرمعظم انقلاب دردیدار باکارگزاران وزارت خارجه 18-4-1371
  6. بیانات رهبرمعظم انقلاب دردیدار باکارگزاران وزارت خارجه 19-4-1370
  7. بیانات رهبرمعظم انقلاب دردیدار باکارگزاران وزارت خارجه 19-8-1393
  8. بیانات رهبرمعظم انقلاب دردیدار باکارگزاران وزارت خارجه 6-6-1385
  9. بیانات رهبرمعظم انقلاب دردیدار باکارگزاران وزارت خارجه 9-11-1368
  10. بیانات رهبرمعظم انقلاب دردیدار باکارگزاران وزارت خارجه30-4-1397
  11. بیانات رهبرمعظم انقلاب دردیدار بامعلمان13-2-1395
  12. بیانات رهبرمعظم انقلاب دردیدار مردم22-5-1393
  13. پولادی، کمال (1383)، تاریخ اندیشه­های سیاسی غرب درقرن بیستم، تهران: نشر نی.
  14. جهانگیری، سعید و اطهری، سید اسدالله (1397). «بررسی تاثیر موقعیت ژئوپلیتیک ایران بر سیاست خارجی (قبل و بعد از انقلاب اسلامی)»، فصلنامه راهبرد سیاسی، 2(6)، 55-77.
  15. جهانگیری، سعید و گروسی، ناصر (1397). «بررسی و مقایسه سیاست خارجی ایران و ترکیه در مورد تحولات سوریه (ابعاد و رویکردها)»، فصلنامه راهبرد سیاسی، 2(7)، 31-47.
  16. حقیقت، سیدصادق (1385)، مبانی، اهداف واصول سیاست خارجی دولت اسلام (قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
  17. ذولفقاری، مهدی و دشتی، فرزانه (1397)، «مؤلفه‌ها و ظرفیت‌های قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در دیپلماسی فرهنگی»، فصلنامه مطالعات قدرت نرم، 8(شماره 2)، 127-154.
  18. ستوده، محمد (1386)، تحولات نظام بین الملل و سیاست خارجی جمهوری اسلامی، بوستان کتاب
  19. سیف زاده، سیدحسین (1376)، نظریه پردازی درروابط بین الملل مبانی وقالب­های فکری، تهران: سمت.
  20. شیخ الاسلامی، محمدحسن؛ رحیمی، مختار و قاسمی فرد، علی (1396). «فضای گفتمانی، آرمان ایرانی و حاکمیت آن بر گفتمان سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در منطقه خاورمیانه»، فصلنامه راهبرد سیاسی، 1(1)، 1-20.
  21. فیرحی، داود (1382)، نظام سیاسی و دولت در اسلام، تهران: سمت.
  22. قربانی‌نژاد، ریباز؛ حافظ‌نیا، محمدرضا؛ احمدی‌پور، زهرا و قوام، عبدالعلی (1396). «تبیین سرچشمه‌های جغرافیای سیاسی تنش و منازعه عراق علیه ایران براساس الگوی‌ های‌پوتیتکا»، فصلنامه مطالعات دفاع مقدس، دوره 3، شماره 4، صص 1-29.
  23. قوام، عبدالعلی (1372)، اصول سیاست خارجی وسیاست بین الملل، سمت.
  24. مانهایم، کارل (1392)، ایدئولوژی واتوپیا مقدمه­ای برجامعه شناسی شناخت، مترجم فریبرز مجیدی، تهران: سمت
  25. متقی، ابراهیم، خبرگزاری فارس، 7-5-1397
  26. محمدی، منوچهر (1391)، روزنامه کیهان، 12شهریور
  27. مطهری، مرتضی (۱۳۷۷)، انسان و ایمان، تهران: انتشارات صدرا.
  28. مورگنتا، هانس جی (1389)، سیاست میان ملتها، ترجمه حمیرا مشیرزاده، انتشارات وزارت خارجه.
  29. موسوی خمینی، روح الله (1378)، صیحفه نور، ج4، عروج
  30. همتی، ایرج و صفایی فسخودی، داود، (1393)، دیپلماسی ایران و قطعنامۀ 598، انتشارات صفحه جدید، تهران.
  31. Cummings, Milton C. (2003), Cultural Diplomacy and the US Government: a Survey, Washington D.C.: Center for Arts and Culture.
  32. Department of State [Public Notices 4928, 4942] (2004), Federal Register, Vol. 69. No. 248,.
  33. Halliday, F. (2005), the Middle East in International Relations; Power, Politics and Ideology , Cambridge: Cambridge University Press.
  34. Malone, Gifford D. (1988), Political Advocacy and Cultural Communication: Organizing the Nation’s Public Diplomacy, University Press of America
  35. Payne, R.J. (1995), The Clash with Distance Cultures, New York: State University Press.
  36. Mannheim, K. (1971), the Ideology and Sociological Interpretation of Intellectual Phenomena, New York: Oxford University