جمهوری اسلامی ایران در سال های اخیر به عنوان یک قدرت منطقه ای و نیز متحد راهبردی حکومت سوریه، بر اساس قراردادهای امنیتی منعقده شده میان دو کشور مساعی خود را جهت حل و فصل این بحران از رهگذر انجام گفتگوهای سیاسی و دیپلماتیک میان طرفین درگیر مبذول داشته است. ازآنجاکه تاکنون اهتمامی نسبت به فهم و بررسی علمی فنون به کار گرفته شده توسط جمهوری اسلامی ایران به منظور مدیریت بحران ها صورت نگرفته است، این پژوهش تلاش می کند تا با نگاهی نظام مند به تحولات سوریه و نقش آفرینی ایران در این بحران، نسبت به شناسایی الگوی مدیریت بحران جمهوری اسلامی ایران مبادرت کند. در این راستا این پرسش مطرح شده است که چرا جمهوری اسلامی ایران به بحران سوریه ورود کرده و در راستای مدیریت بحران در این کشور چه اقداماتی را در دستور کار قرار داده است؟ پاسخ احتمالی آن است که جمهوری اسلامی ایران، سوریه را به عنوان متحد راهبردی خود تلقی می کند و سعی کرده است تا ضمن ارائه کمک های مستشاری به دولت این کشور، ممانعت از تجزیه آن و نیز توسعه بحران در منطقه، انجام اقدامات لازم جهت حل و فصل سیاسی بحران را در دستور کار قرار دهد. یافته ها نشان می دهند که ایران مجموعه از ابزارها ازجمله مشارکت و ایفاء نقش محوری در نشست های دیپلماتیک، ارائه کمک های مستشاری نظامی و امنیتی، عدم اجرای تحریم های اقتصادی اعمال شده علیه سوریه و نیز ارائه معاضدت اقتصادی به این کشور و نهایتاً بهره گیری از توانایی رسانه ای جهت بیان واقعیات بحران مزبور در عرصه بین المللی را جهت مدیریت بحران در سوریه به کار گرفته است.این پژوهش به روش توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و الکترونیکی انجام شده است.
)