نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

• ضیا خزایی ¹
• امین نواختی‌مقدم ²

¹ عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان، زاهدان، ایران

² عضو هیئت علمی گروه حقوق و علوم سیاسی دانشگاه محقق اردبیلی

چکیده

پیروزی انقلاب‌اسلامی ایران نتیجه‌­ی توانمندی رهبری بی­‌نظیر امام‌خمینیv در بسیج نیروهای مذهبی و در همان زمان توان تاثیرگزاری بر گروه‌­های غیر مذهبی و ملی - مذهبی در پذیرش رهبری مقتدرانه و انسجام بخش بود. توانمندی بسیج مردمی ایشان چنان مقتدرانه و مدبرانه بود که همه گروه‌­های سیاسی ناچار به پذیرش این رهبری شدند و نفوذ کلام ایشان در جامعه و گروه‌­های سیاسی سبب شد تا همگان خود را با ایشان هماهنگ سازند و از این‌ رو امام نقش بی‌نظیری در فرآیند پیروز انقلاب ‌اسلامی ایفا کردند. تمامی نیروهای نهفته در بستر سیاسی - اجتماعی ایران که دست ‌کم از دوران مشروطیت انباشت و رشدشان آغاز شده بود و از این‌ نظر تا حدودی به‌ سازماندهی و انسجام رسیده بودند ناچار شدند از این طوفان انقلابی که امام آغاز کرده بودند تبعیت کنند و به ‌همین دلیل، این انقلاب بدون رهبری بی­‌بدیل و فرهمند امام خمینیv به نتیجه نمی­‌رسید. پژوهش پیش­‌رو در پی واکاوی و بازنمایی گفتمان بسیچ­‌گرای رهبری و مدیریت امام خمینیv در جریان انقلاب ‌اسلامی و توان غلبه آن بر گفتمان­‌های رقیب، لیبرال (ملی - مذهبی) و چپ (مارکسیستی - لنینیستی) است. بر اساس فرضیه­‌ی پژوهش، شیوه­‌ی مفصل­‌بندی گفتمان سیاسی، اجتماعی و پرکتیس گفتمانی امام‌ خمینی چنان بود که موفق شد ضمن به‌ حاشیه‌­رانی گفتمان‌­های رقیب که سال‌­ها در جامعه‌­ی ایران فعال بودند و در کنار آن برجسته‌­سازی گفتمان خودی، بیشترین حد از قابلیت دسترسی و اعتبار را برای آن فراهم آورده و خوانش ایشان از گفتمان سیاسی اسلام‌­گرا را به ‌عنوان گفتمان اصلی در جریان انقلاب ‌اسلامی هژمونیک سازد. بدین ‌ترتیب، گفتمان امام‌خمینیv در بسیج سیاسی مردم و تحقق انقلاب از گفتمان نخبه­گرای گروه­‌ها و روشنفکران ملی­‌گرا، نهضت ‌ملی و چپ­‌های غیرمذهبی و مذهبی، به‌ دلیل استحکام مفصل­‌بندی گفتمانی و پرکتیس اجتماعی یعنی تطابق با شرایط جامعه اسلامی ایران و اندیشه‌­های عقیدتی و ایمانی مردم و وجود نهادهای قدرتمند مذهبی و در مقابل عدم وجود این شرایط در گروه‌­های رقیب، نقش بارزتری ایفا کرده است.
 

کلیدواژه‌ها

• تحلیل انتقادی گفتمان
• فرآیند بسیج ‌سیاسی
• انقلاب ‌اسلامی ایران
• رهبری امام‌ خمینیv
• گروه­‌های سیاسی
• ایدئولوژی­‌های سیاسی معارض

عنوان مقاله [English]

The Analysis of the Dominant Discourse of Imam Khomeini Leadership in Nation Mobilization built on the Religious Ideology in the Process of Victory of the Islamic Revolution

نویسندگان [English]

• zia khazae ¹
• Amin Navakhti Moghaddam ²

¹ Faculty member of Political Science Department, Islamic Azad University, Zahedan Branch, Zahedan, Iran

² The faculty member of the Law and Political Sciences Department of the University of Mohaghegh Ardabili

چکیده [English]

The victory of the Islamic Revolution in Iran was the result of the imminent leadership of Imam Khomeini in mobilizing religious forces and, at the same time, influencing non-religious and national-religious groups in accepting strong his leadership and coherence-making. The ability of his popular mobilization was so powerful and timely that all political groups were forced to accept this leadership and his word influence in society and political groups made them all to coordinate themselves with he, and thus Imam played a unique role in the triumphant process of the Islamic Revolution. All the forces in the political-social context of Iran, which began to emerge at least from the era of constitutionalism and began to grow and were partly organized and coherent, had to comply with this revolutionary storm that the Imam had begun, and for this reason this revolution was not come to a conclusion without the imminent leadership of Imam Khomeini. This research is to examine and illustrate the widespread discourse of Imam Khomeini's leadership and supervision during the Islamic Revolution and its ability to overcome rival, liberal (national-religious) and leftist (Marxist-Leninist) discourses. Based on the research hypothesis, the method of communicating and the political and social discourse of Imam Khomeini was so successful that marginalized rival discourses that had been active for many years in Iran, along with this highlighting his discourse provides the highest level of accessibility and credibility and hegemonic for Imam’s readings of Islamist political discourse as the main discourse during the Islamic Revolution. Thus, the discourse of Imam Khomeini in the political mobilization and the realization of the revolution - due to the strong social dialogue and socialism, the conditions of the Islamic society of Iran and the ideological beliefs and beliefs of the people and the existence of powerful religious institutions - against the elitist discourse of nationalist groups and intellectuals, the national movement and secular and religious leftists which did not have these conditions, has played a more significant role.
 

کلیدواژه‌ها [English]

• Critical Analysis of Discourse
• Political Mobilization Process
• Islamic Revolution of Iran
• Imam Khomeini Leadership
• Political groups
• Political Ideologies.